فراوانی آنتی بادی های ضد سیتومگالوویروس در اهداکنندگان خون ارومیه

چکید ه   سابقه و هدف   آلودگی با ویروس سایتومگال( cmv ) شیوع بالایی دارد. افراد آلوده می توانند از طریق اهدای خون خود، ویروس را به دریافت کنندگان سالم انتقال دهند. آلودگی با این ویروس در افراد با ایمنی طبیعی عموماًَ با ایجاد هیچ گونه عارضه مضری همراه نیست، حال آن که انتقال آن به افراد دارای نقص ایمنی می تواند به بروز عوارض جدی و مرگ و میر منجر گردد. به همین علت مطالعه ای به منظور تعیین شیوع آنتی بادی های ضد سیتومگالو ویروس در بین اهداکنندگان خون در مرکز انتقال خون شهرستان ارومیه طراحی شد.   مواد وروش ها   در این مطالعه توصیفی ـ مقطعی، شیوع آنتی بادی های ضد سیتومگالو ویروس( igm, igg ) در نمونه های سرمی گرفته شده از 180 اهداکننده سالم خون در گروه های سنی و جنسی مختلف ارومیه به روش الیزا مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده توسط نرم افزار آماری spss و آزمون کای دو( chi-square ) تجزیه و تحلیل شد.   یافته ها   بر اساس یافته های به دست آمده تمامی(100%) سرم های تحت بررسی صرف نظر از سن و جنس اهداکنندگان برای igg مثبت بود. در عین حال فقط 5 نفر(8/2%) دارای igm ضد cmv در سطح قابل اندازه گیری بودند که 4 نفر مذکر و یک نفر مؤنث بود. این افراد ساکن نواحی شهری بوده و در طیف سنی 20 تا 50 سال قرار داشتند.   نتیجه گیری   شیوع بالای آزمایش مثبت در اهداکنندگان نشان دهنده آن است که تقریباًَ تمامی خون های اهدا شده حداقل برای بیماران دارای نقص ایمنی می توانند دارای ماهیت عفونی باشند . یافته های این مطالعه به وضوح نشان می دهد که زمان آن فرا رسیده است که خون های اهدایی حداقل برای گروه گیرندگان دارای نقص ایمنی هم چون بیماران بدخیم تحت شیمی درمانی و دریافت کنندگان پیوندهای آلوگرافت از جهت احتمال آلودگی با ویروس cmv تحت غربالگری قرار گیرند یا حداقل ترتیبی اتخاذ شود که این گروه از بیماران نیز هم چون بیماران تالاسمیک از روش های محافظتی مثل فیلترهای لکوسیتی جهت انجام ترانسفوزیون بهره مند گردند، روشی که استفاده از آن در کشور ما در حال حاضر محدود به بیماران تالاسمیک شده است.   کلمات کلیدی : سیتومگالوویروس، انتقال خون، اهداکنندگان خون، ایران